Bugün benim ve oğlum Mekin’in doğumgünü… Mekin’i 29. yaşgünümde doğurduğumda hepimiz bu tesadüfe çok şaşırmıştık.
Yıllardır çifte bir telaşla geçen 21 Nisan’lar bu sene biraz daha farklı. Halam Ayten Terzioğlu’nu geçen hafta kaybettik. Halam bir Cumhuriyet öğretmeniydi, hiç çocuğu olmasa da yüzlerce öğrencisi vardı. Yeğenlerini başka türlü severdi. Tek kız yeğen olarak benim yerim biraz daha farklıydı. Sanki benimle yaşar, benim için süslenir ve çocuklarım Ece ve Mekin için hayata daha da sıkı tutunurdu…
Bu sene halamsız ilk doğumgünümü geçiriyor olacağım. Onun niye her sene ısrarla bizlerle fotoğraf çektirmek istediğini de daha iyi anlıyor olacağım.
Websitemden ve Büyükada Sofraları facebook sayfamdan size ulaşmamda aracılık yapan sevgili ajansımın art direktörü Begüm Sayın çekinerek benden bugün sizler için bir doğumgünü yazısı yazmamı istedi. Hayat devam ediyor. Doğumgünleri hepimiz için özel ama çocukların dünyasında yeri bambaşka. Begüm “Sizin için doğumgünleri ne ifade ediyor onu yazın” dedi. Bugünkü ruh halimle net olarak söyleyebilirim ki böyle günler sağlıklı olduğumuz her anın kıymetini bilmemizi öğütlüyor. Ben bugün oğlum için mutfağa gireceğim, annem de benim için. Hayatın içinde yine ve yeniden mutluluk ve sevgi için her emeğe ve her özene değdiğini beraberce hissedeceğiz. Ben genlerini taşıdığım ailemdeki tüm kadınlar için şükredeceğim. Mekin’in bir gülücüğüyle ise dünyalar bizim olacak!
yaaa mekin in bu resmi çok lokum!
Öldüğünde eminim çocuklar oh demiştir, ateşi bol olsun o psikopat Ayten’in