Türkiye’de anne-kız ilişkisinin patalojik bir tarafı olduğundan bahsedilir. Eşim Ethem de ara ara “Kaç kere konuşuyorsunuz annenle günde?” diye takılır. Benim için günlük bir olumlama gibidir annemle telefonda konuşmak. Ve bir ihtiyaçtır. Nasıl olmasın? Annem günün her saatinde aynı enerjiyle cevap verir bana. Onu hiç uyurken ya da televizyon karşısında boş boş otururken bulmam. Şikayet ettiğini ise hiç duymadım. Herkese el vermeye çalışan annem için “yetişememek” adeta lugatta olmayan bir eylemdir. Ne çok sevdiği çayı sıcak içebilmek de kısmet olmaz ona. Çeşit çeşit yemeklerle donattığı sofralarda sandalye de bir şekilde kalmaz anneme. Ama hep gülümser… Sevgisini cömertçe ve hesapsızca sevdiklerine verir… Bazen düşünürüm de acaba annem için günler daha mı uzundur? Vermek, ne olursa vermek daha mı kolaydır?
Allah nazarlardan saklasın… Anneler ve kızları bir başkadır… Bizde de “Babalar ve Kızları” durumu var…!!!
Selincim, sevgili Zübeyde , günde 5 kere de konuşsa “kızımla konuşmadım bugün hiç” diyen bir baba…!!! Demir bu sıklıkta arayınca ben “bir de ben arayıp kızımı meşgul etmiyeyim– işi gücü vardır” diyorum yani…..
Allah muhabbetinizi arttırsın…. Sizleri çok seviyorum ..!
Mine Erman
Caniiim bu kadar guzel yazilar yazan ellerin dert gormesin kalemin kurumasin biz de gunde 5 kez konusan anne kizlardaniz umarim hepimizinki boyle devam eder …. Oglanlarada kiyamam onlarada 2 yada 3 idare eder….
Yorumlarınıza çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız…